บดินทร์ ศรีตระกูล

ตอนนั้นพี่จบ ปวช. และก็ทำงานปี 1 ทำงานเขียนภาพ perspective สมัยก่อนคอมพิวเตอร์ยังไม่ค่อยมี และก็ทำโมเดลบ้าง เป็นฟรีแลนซ์และก็ทำงานบริษัท ก็เลยเลือกมาเรียนต่ออีกนิดนึง เผื่อขยับขยายตัวเอง คือที่มาที่ไป ค่อนข้างจะรู้เรื่องสาขาวิชาชีพนี้มานานแล้ว และได้ทำงานด้านนี้มาก่อนด้วย จึงได้มาเรียนต่อด้านนี้

มันก็ตาม scope ณ ตอนนั้นนะ ถามว่าเยอะไหม มันก็ไม่เยอะหรอก เพียงแต่ว่าบางอย่างเราก็ไม่ค่อยถนัด คนที่จบสายอาชีพมาแล้วมาเรียนสถาปัตย์ฯ ต่อ 5 ปีเนี้ย ก็จะติดขัดในเรื่องของวิชาการนิดนึง แต่เรื่องงาน เรื่องอะไร ก็ถือว่าโอเค ถือว่าได้ความรู้เยอะในช่วงนั้นเปิดวิสัยทรรศ เริ่มเข้าใจงานมากขึ้น

อันดับแรกเลยคือได้เรื่องของเวลา เพราะว่าปัญหาที่พี่เรียนและก็ออกไปกลางคันเนี้ยหลักๆ คือเรื่องของเวลามากกว่า เพราะเราไม่สามารถรักษาเวลาได้ เลยได้เอาแนวคิดเนี้ยมาประยุกต์ ใช้ในสาขาวิชาชีพนี้ เวลาสำคัญที่สุด 2. คุณต้องทำงานใต้แรงกดดันให้ได้ 3. เมื่อเสร็จแล้วเนี้ยมันโดนรึเปล่า มันตอบโจทย์รึเปล่า นี้คือส่วนที่เราได้มา 3 อย่างนี้คือเบื้องต้นที่เราได้มาเพื่อนำมาใช้ในการทำงาน

ตอนนั้นมีแฟนเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ฯ ศรีปทุม เหตุผลก็เป็นเรื่องทั่วไป เราอยากอยู่ใกล้แฟน

เป็นได้นะ พี่ได้วิธีคิดแบบสถาปัตย์มาใช้ในการทำงานเบื้องต้น เริ่มแรกคือมุมมอง มุมมองเนี้ยเรามองแว๊บแรกเราจะมองเป็นบวก คือคนที่เรียนสถาปัตย์เนี้ยจะมีวิธีคิดแบบหาทางออก ได้ไวกว่าคนปรกติ ส่วนนี้ที่พี่ได้ใช้จริง พี่เริ่มต้นตอนพี่ทำงานจริงงานแรกๆ ที่พี่ทำไม่ได้เกี่ยวกับงานออกแบบเลย 
เพราะพี่ออกจากมหาลัย ก็เริ่มต้นทำงานในร้านอาหาร ก็ได้ใช้ทักษะในการสเก็ดภาพบ้าง จนคนเริ่มเห็นทักษะเราเลยขยับตัวเองมาอีกระดับได้ มาจากพื้นฐานการเรียนสถาปัตย์ด้วยกันทั้งนั้น ความรู้ความเข้าใจ ความฉกฉวยโอกาส ทักษะทุกอย่างของนักออกแบบทุกคน

รู้สึกไม่เปลี่ยน ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์เนี้ยไม่เปลี่ยน ยังคุยกันได้เหมือนเดิม ไม่มีเจ้ายศเจ้าอย่างใส่กันเหมือนสถาบันอื่นๆ คือความเป็นกันเอง ความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องมันไม่เคยเปลี่ยนไป

มันเป็นเหตุผลที่ทำให้เรากลับไปอีกรอบเลยเพราะว่า อบอุ่น กลับไปที่คณะแล้วมีความรู้สึกว่าเหมือนเดิม รุ่นพี่จำเราได้ อาจารย์จำเราได้ ทุกคนในนั้นมีความใส่ใจซึ่งกันและกัน ถือเป็นจุดแข็งของคณะสถาปัตย์ฯ ศรีปทุม เพราะพี่เรียน 2 ปี ประสบการณ์ตรงมีแค่ตรงนั้น มันมีอะไรที่ค่อนข้างมีผลกับตัวเรา เพราะถ้าเรากลับไปที่ที่เรามีความรู้สึกคุ้นเคยอยู่ แปลว่ามันต้องมีเสน่ห์หรือมีอะไรอยู่ในนั้น